• موقعیت : تهران، میدان بهارشیراز
• سال : ۱۴۰۲
• دسته‌بندی : مسکونی
• مساحت : ۶۰۰ مترمربع
• وضعیت : طراحی

بناهای دوره پهلوی و به ویژه خانه‌های شخصی و ویلاهای این دوره همواره سندی تاریخی از چگونگی ورود معماری مدرن و معاصر جهانی به ایران و انتقال اهمیت معماری از بناهای عمومی به خانه‌های شخصی هستند. این ابنیه نمونه‌های معاصر و ارزشمند از آخرین دوران یکپارچگی معماری ایران به شمار می‌آيند که همواره در دستگاه‌های دولتی به جهت مناسبات سیاسی-تاریخی و طول عمر به نسبت کوتاهشان مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند و به دلیل این بی‌توجهی‌ها دچار فرسودگی‌‌های غیرقابل بازگشت شده‌اند و یا به شکلی تعمدی در حال تخریب هستند. بنابراین به نظر می‌رسد یافتن راه‌حلی در جهت حفظ آن‌ها به عنوان آنچه برایش ساخته شده‌اند راهکاری پایدار و ضروری است.

حال جدا از موضوعات یادشده، می‌توان به ابعاد زندگی انسان امروز به ویژه در تهران و ایران اشاره کرد که نگاهی تازه به مسکن و زیست را می‌طلبد؛ از وضعیت اقتصاد و توان تهیه مسکن در جامعه تا کوچک شدن بعد خانوار و مهم‌تر از آن‌ها موضوعات فرهنگی-اجتماعی مانند افزایش فردگرایی در جامعه، تغییر شیوه کار و زندگی، کاهش زمان سپری‌شده در خانه، تغییر نوع فعالیت‌های شخصی و گروهی در خانه، نیاز به افزایش ارتباطات انسانی و  ارتباط با طبیعت.

در پروژه‌ی خانه بهار هدف دفتر طراحی دایره رسیدن به الگویی مناسب است که به کمک آن بتوان علاوه بر حفظ و احیای مجدد ابنیه دوره پهلوی، پاسخی مناسب برای ابعاد گوناگون زندگی انسان معاصر یافت.